اصالت

هرجا که اصالت نیست، شاید حاصل فروغ روزها، پول، شهرت یا جرقه‌ای گذرا در تاریکی شب باشد؛ اما نگاه و حرکت حاصل از توجه به درون، چون مشعلی مانا در دل تاریکی، راه‌گشای دیگران نیز خواهد بود. در واقع اثر فردی رفتار اصیل، ریشه‌دارتر و ماندگارتر از خرده برژوای دارای جلای کاذب است. به بیان دیگر، عدم توجه به اصولی که حاصل آن ایجاد انسانی با رفتار اصیل است، ممکن است گاهی بتواند پاسخی جذاب ارائه دهد اما رشد حاصل از آن، سریع و نامتوازن خواهد بود. سرعت بیشتر که حاصلی است از بی قاعدگی، رشدی بدون ریشه  به ارمغان می‌آورد؛ به طوری که در ابتدا شاید جذاب به نظر رسیده، تعریف و تحسین دیگران را به همراه داشته باشد اما رفته رفته آثار مخرب خود را نمایان خواهد کرد.  
فرآیند رشد نیازمند قاعده‌مندی و پایبندی به اصول آن است. عناصر زیستی با نگاهی اصیل، خود را در گرو هدف اصلی حفظ کرده و بیهوده به هر سو نمی‌چرخند تا صرفاً خالق نمایشی پر تلالو باشند. در واقع، به درون متمرکز شده و حامل کیفیت می‌شوند. این کیفیت ارزشی می‌سازد که در طول زمان چراغی برای دیگران نیز خواهد بود و توسعه پایدار را به ارمغان می آورد، در عین حال آسیبی به ریشه‌های فرهنگی نمی‌زند و ابعاد اخلاقی، اقتصادی و اجتماعی هر موضوعی را بهبود می‌بخشد.  

در این بین چالش‌ها و سوالاتی پیش‌روی ما است، به طور مثال: چرا در زمان‌هایی از ریشه و اصالت فرار می‌کنیم؟ چرا با موجودیت خود میجنگیم؟ سوال‌هایی از این دست که می‌توانند بارها با نگرش‌های مختلف مطرح شوند؛ پاسخ آن‌ها شاید گاهی پیچیده و گاهی آسان به نظر برسد اما جایگاه ما به عنوان طراح، پاسخ  به سوالات با ابعاد اجتماعی نیست. هدف ما پیدا کردن مناسب‌ترین راه برای رسیدن به پاسخی است که با حفظ ریشه‌های اصیل، صورتی مدرن نیز داشته باشد. این موضوع شاید در ابتدا پیچیده به نظر برسد اما با ساده‌سازی مسیر، روشن و روشن‌تر خواهد شد.  
ما برآنیم تا ویژگی‌های اثر اصیل را شناسایی کرده، به دقت بررسی کنیم و به جای تاکید بر نمایش مصالح و فرم‌ها، ویژگی‌های یک بنای اصیل را به هر پروژه اضافه کنیم. به این ترتیب می‌توان ضمن حفظ صورت مدرن، یک بنای با اصالت خلق کرد.